reflectie

Het bannen van de auto kan in vraag gesteld worden. Het belang van individueel vervoer is een mindset die niet los te koppelen is van aanzien en bezit, dat een weerspiegeling is van sociaal-maatschappelijke factoren. Vandaag wordt onder het mom van ecologie de wagen bestookt en verbannen, maar de vraag is wat er gebeurt als iedereen opeens met een groene bolide op waterstof of elektriciteit rondzoeft.
Los van deze stellingname is in dit voorstel wel degelijk aandacht voor netwerken en hoe netwerken dragers kunnen vormen. De tramlijn als drager symboliseert het netwerk van de toekomst, waarin het open gelaten wordt of dit er een zal zijn van collectief, individueel of een hybride vorm van transport.
De tweede drager is het water, dat gedurende het hele bestaan van de mensheid de basis is geweest voor stedelijkheid, van drinkwatervoorziening tot grondstof voor de industrie. Door de stijging van de zeespiegel ten gevolge van de klimaatsveranderingen, komt het land steeds meer onder druk te staan van het water. Dit wordt net gezien als mogelijke basis voor nieuwe woonvormen.

Luik, de stad van 2 stromen.

Luik zal de volgende jaren te kampen hebben met een sterke vraag naar woningen. Oorspronkelijk werden 1000 woningen op de site van de expo voorzien om deze vraag op te vangen. Luik wil gelden als de benchmark van de nieuwe, internationale stad.

De woontypologie is gekozen als een voortzetting van het toenemend individualisme en is een weerspiegeling van een collectief droombeeld van de ideale woning. De bestaande typologie van de fermette wordt op een haast karikaturale manier overgenomen door ze te plaatsen op een minimumperceel van twaalf bij twaalf meter. Net genoeg oppervlakte om onze teerbeminde wagen op kwijt te kunnen en een zwembadje voor de kindjes op te zetten.

Door de morfologie kadert het project in een sociaal-maatschappelijke context van internationalisering, snelheid en flexibiliteit. De woning wordt niet meer verankerd met de grond, maar verplaatst zich vrij over de waterwegen. De oppervlakte van het water wordt ontgonnen als bebouwbare oppervlakte. Een lezing van de site stelt in staat een verhaal van erosie, efemeriteit, fragiliteit en het durven in vraag stellen van duurzaamheid te begrijpen.

De publieke ruimte zoekt, net als de woningen, al drijvend zijn weg naar een steeds veranderende context. Luik wordt gekenmerkt door een religieus verleden en een rijkdom aan kerken. De Sint-Lambertuskathedraal gaf ooit schaal aan het historische centrum, maar door de afbraak in de Franse Revolutie herinnert enkel een leeg plein aan het grondplan van de kathedraal. Specifiek en als representatie voor de stad Luik wordt haar schaal van weleer teruggebracht door op de nieuwe drijvende publieke ruimte een opblaasbare kathedraal te plaatsen. Ze gaat de confrontatie aan met het huidige weefsel en zal al dwalend over het water haar eigen weg zoeken.

Afgebakend met the picket white fence, door de moderne technologie mogelijk autarkisch, lijkt de exploitatie van de gated communities op schaal van de individuele woning nabij.

Het is een kritiek, het in vraag stellen van een denkbeeld, op de grens van Utopia en Dystopia. Het legt enkele gevoeligheden bloot, die als symbool kunnen dienen voor toekomstige ontwerpstandpunten.